Jednym z zadań portalu aerozoloterapia.pl jest propagowanie racjonalnego postrzegania dawek podawanych w inhalacji, umiejętnego ich rozróżniania oraz kształtowania nawyku świadomego i precyzyjnego dostosowywania dawki leku w zależności do rodzaju schorzenia, stosowanej techniki podawania leku, używanego sprzętu czy wreszcie planowanego miejsca depozycji dawki.
Co znajdziesz w tym dziale:
➀ Wprowadzenie do dawkowania leków podawanych droga wziewną. ➁ Istota konfliktu między językiem stosowanym w ChPL i zaleceniach eksperckich a rzeczywistością materialną. ➂ Skala błędu niedoszacowania dawki jako konsekwencja pomijania kontekstu: osoby leczonej, konkretnej sytuacji klinicznej, stosowanej metody podawania aerozolu i stosowanego sprzętu.
Tok myślenia dotyczący dawkowania leków stosowanych w postaci doustnej i/lub parenteralnej prowadzi od rozpoznania schorzenia poprzez zdefiniowanie kluczowych parametrów antropometrycznych służących do skalkulowania stosownej dawki, modyfikowanej ewentualnie w zależności od ciężkości przebiegu choroby. Tak rozumiana dawka ordynowana jest pacjentowi w sposób zapewniający pełne jej przyjecie, co pozwala na w pełni uprawnione stwierdzenie, że dawka zalecona jest dawka przyjętą. Dalsze jej losy są udokumentowane w charakterystyce farmakokinetycznej produktu. Zasada ta jest dla tych form podawania leków regułą globalną, wszelkie odstępstwa od niej stanowią sytuacje nadzwyczajne (np. wyplucie tabletki czy nieszczelność strzykawki). Czy te zasady dotyczą terapii aerozolowej?
Przepracuj problem "znikania" dawki leku za pomocą interaktywnego tutorialu. Poznaj przyczyny, dla których dawka docierająca do płuc jest jedynie ułamkiem dawki zleconej pacjentowi.
Koncepcja podawania pacjentowi określonej objętości roztworu zgodnie z tabelami opisanymi w konsensusach odzwierciedla najstarszy i najlepiej osadzony w literaturze sposób rozumienia problemu dawkowania leku. Oznacza to wprost, że w miejscu docelowym, czyli płucach każdego chorego, znajdą się nierówne i niejednakowe dawki substancji leczniczej, pomimo że z definicji wszyscy ci chorzy zgodnie z konsensusem powinni być leczeni jednakowo (sic!)
Lustrzanym odbiciem kalkulacji dawek dostarczonych jest problem oszacowania strat. Przypomnijmy, że dawkę dostarczoną stanowi odsetek dawki emitowanej przypadający na fazę wdechową, wyrażony proporcją IP%RCT. Ponieważ wraz z nasilaniem obturacji udział fazy wdechowej spada, jest zrozumiałe, że wydłużeniu ulega faza wydechowa, która jest odpowiedzialna za bezpowrotne starty substancji leczniczej.
Poznaj skalę problemu.
Wiedza wykorzystywana do oszacowania dawki deponowanej, czerpana z danych o roli MMAD i frakcji cząstek drobnych (FPF) aerozolu, nie zamyka jednak problemu i nie jest wystarczająca dla dalszych dociekań tyczących losów aerozolu w drogach oddechowych.
Poznaj zagadnienia związane z objętościową dystrybucją aerozolu.