AEROZOLOTERAPIA.PL
Felix, qui potuit rerum cognoscere causas
Menu
XII Międzynarodowy Kongres PTA „Alergologia XXI wieku – nowe wyzwania, nowe możliwości”, który miał miejsce 9-12 września w Bydgoszczy był okazją do zaprezentowania funkcjonalnych narzędzi, które bazują na dorobku wypracowanym w latach poprzednich.
Plakat „Komputerowe wspomaganie planowania terapii wziewnej: nowe wymagania – nowe możliwości” jest wprowadzeniem do korzystania aplikacji z zaimplementowaną metodyką szacowania penetracji chmury aerozolu do wnętrza zatok szczękowych.
Mało wyeksploatowanym zagadnieniem są prace nad wykorzystaniem teoretycznych podstaw dawkowania aerozoli w odniesieniu do depozycji wewnątrz zatokowej. Plakat „Model i analiza teoretycznych objętości wibroaerozolu przemieszczanego do zatoki w funkcji jego ciśnienia i pojemności obszaru docelowego” jest próbą praktycznego podejścia do tej kwestii.
Dostęp do plakatów w formacie PDF jest możliwy z poziomu menu podrzędnego.
Dla dowolnej pojemności płuc VC i dowolnej głębokości wykonywanego wdechu TV, dzięki obliczeniom, możliwe jest wskazanie zarówno sytuacji skrajnych, w których skuteczna terapia jest problematyczna, jak również dobór optymalnej terapii w oparciu o możliwie najszerszy zakres aktualnej wiedzy medycznej i technicznej.Dla zadanej pojemności życiowej obliczane są objętości i pola powierzchni bocznej 23 generacji drzewa oskrzelowego. Analiza techniki inhalacyjnej dokonywana jest w trzech kontekstach. Pierwszy kontekst określa zadana charakterystyka wykonywanego wdechu. Na podstawie WAW na obwiednię wdechu nakładane są: objętość nieefektywna dla aerolizacji (V1), objętość chmury generowanego aerozolu (V2) oraz objętość powietrza dopełniającego (V3). Drugi kontekst dla badanej techniki i obwiedni wdechu stanowi ulokowanie chmury aerozolu V2 w konkretnej generacji (lub generacjach) drzewa oskrzelowego. Trzeci kontekst tworzy rzutowanie objętości V2 aerozolu na rozkład receptorów β2,GR i M2 w obrębie oskrzeli.
Celem prezentowanej pracy jest próba odpowiedzi na pytanie, czy istnieje możliwość teoretycznego przewidywania korzyści zastosowania wibroaerozoloterapii u konkretnego pacjenta. Stworzono prosty model jamy nosowej o znanej stałej objętości oraz zatok przynosowych z możliwością kontrolowania ich objętości w granicach od 0 do 20 ccm. Układ złożony z modelu jam nosa i zatok oraz działającego urządzenia Pari Sinus uszczelniano zgodnie z metodyką prowadzenia zabiegu roponowaną przez dystrybutora sprzętu. Dokonano serii pomiarów zmian ciśnienia wewnątrz modelu pojedynczej zatoki w czasie swobodnego przepływu wibroaerozolu oraz w trakcie zamknięcia układu, co było modelowym odpowiednikiem artykulacji głosek „k”, „g” w trakcie rzeczywistej terapii. Dokonano analizy matematycznej teoretycznych objętości przemieszczanego do wnętrza zatok aerozolu w funkcji jego ciśnienia i pojemności modelu zatoki.
