AEROZOLOTERAPIA.PL

Felix, qui potuit rerum cognoscere causas

„Matematyczne płuco” i zmodyfikowany wskaźnik akceleracji wdechu w alternatywnym modelu dystrybucji aerozolu oraz efektywności depozycji.

Problem określenia depozycji płucnej sprowadza się do podawania jej wartości jako odsetka dawki nominalnej.  Wśród czynników decydujących o wielkości depozycji oraz jej lokalizacji podnoszona jest rola MMAD, jednakże antycypacja losów leku w drzewie oskrzelowym w oparciu o MMAD jest w praktyce klinicznej bardzo trudna. Przedstawiono propozycję alternatywnego modelu dystrybucji aerozolu oraz alternatywną miarę skuteczności depozycji opartą na danych dostępnych w warunkach praktyki lekarskiej,  ze szczególnym uwzględnieniem WAW.  Na podstawie dostępnych w literaturze danych wyliczono kolejno  przybliżone objętości oraz pola powierzchni bocznej dla 20 kolejnych generacji dychotomicznego podziału dróg oddechowych. Zgodnie z zależnością 2n od 0 do 19 generacji obliczono łączną objętość oraz łączne pole powierzchni bocznej dla każdej z omawianych generacji drzewa oskrzelowego. Odrębną analizę objętości i pola powierzchni bocznej wykonano dla generacji 21-24. Stworzono model matematyczny, w którym cząstkowe objętości uszeregowane od generacji 0 do generacji 23 tworzą skumulowany ciąg wartości równy pojemności VC. Podobnie postąpiono w przypadku ciągu wartości pół powierzchni, kumulującego się do granicy całkowitej powierzchni wewnętrznej płuc. Dokonano próby wykorzystania omawianego matematycznego modelu objętości i powierzchni drzewa oskrzelowego do oceny trzech metod leczenia wziewnego: pMDI, DPI oraz nebulizacji. Dla  różnych konfiguracji poszukiwano możliwości lokowania objętości chmury aerozolu w kontekście generacji drzewa oskrzelowego. Zaprezentowano możliwość  wykorzystania WAW i „matematycznego płuca” do wskazania umownych granic początku i końca objętości chmury aerozolu w powiązaniu lokalizacyjnym z konkretnymi generacjami drzewa oskrzelowego. Dla każdej lokalizacji aerozolu w obrębie drzewa oskrzelowego wyliczono masę leku przypadającą na jednostkę powierzchni. Wydaje się, że proponowany model nie koliduje z obecnym stanem wiedzy na temat depozycji związanej z MMAD jako cechą aerozolu, tworząc jednocześnie szansę na bardziej precyzyjne zlokalizowanie zjawisk związanych z depozycją. Otwiera ponadto drogę do dyskusji nad zamianą abstrakcyjnej odsetkowej miary depozycji na mianowane jednostki masy leku przypadające na jednostkę powierzchni nabłonka dróg oddechowych.

Kliknij na obraz by oglądać plik PDF

UWAGA

Opuszczasz serwis aerozoloterapia.pl

Treści na kolejnych stronach są administrowane przez niezależnego operatora  nie powiązanego z serwisem AEROZOLOTERAPIA.PL

UWAGA

Opuszczasz serwis aerozoloterapia.pl

Treści na kolejnych stronach są administrowane przez niezależnego operatora  nie powiązanego z serwisem AEROZOLOTERAPIA.PL

UWAGA

Opuszczasz serwis aerozoloterapia.pl

Treści na kolejnych stronach są administrowane przez niezależnego operatora  nie powiązanego z serwisem AEROZOLOTERAPIA.PL

UWAGA

Opuszczasz serwis aerozoloterapia.pl

Treści na kolejnych stronach są administrowane przez niezależnego operatora  nie powiązanego z serwisem AEROZOLOTERAPIA.PL