aerozol  – układ dwufazowy, w którym drobiny cieczy (roztwór, zawiesina) zawieszone są w powietrzu
aerozoloterapia spekulatywna – efektowny pokaz żonglerki wiedzą, skupia się na bezkrytycznym powielaniu i głoszeniu ex cathedra twierdzeń (często wewnętrznie sprzecznych !),  zaczerpniętych z artykułów, podręczników czy wręcz zasłyszanych na wykładach, bez ich weryfikacji.
aerozoloterapia operatywna – zasada postępowania oparta na sprawdzaniu rzetelności danych spekulatywnych, ich weryfikacji metodami doświadczalnymi oraz na krytycznej ocenie całego systemu powiązanych twierdzeń. Istotnym elementem aerozoloterapii operatywnej jest tworzenie rozwiązań technicznych i narzędzi informatycznych pozwalających na minimalizację błędów dawkowania wynikających z bezkrytycznego stosowania wiedzy spekulatywnej.
aerozlizacja – mechanizm rozpraszania cząsteczek stałych lub cząsteczek płynu w celu utworzenia aerozolu. W zależności  od typu urządzenia źródłem energii dla procesu aerolizacji może być gaz nośnikowy, sprężone powietrze, zjawisko piezoelektryczne lub podciśnienie wytwarzane przez układ oddechowy pacjenta.
aerozol monodyspersyjny – aerozol składający się z  cząstek o równej wielkości. W praktyce nazwy aerozolu monodyspersyjnego można użyć w stosunku do aerozolu generowanego z inhalatorów siateczkowych charakteryzującego się bardzo małym GSD.
aerozol polidyspersyjny – aerozol o składający się z różnej wielkości cząstek, aerozol o dużej wartości GSD
depozycja – proces osadzania cząstek aerozolu na powierzchni np. dróg oddechowych
dym – szczególny rodzaj aerozolu, w którym zawieszone są cząstki stałe bez udziału fazy ciekłej
dyfuzja – proces osiadania bardzo małych cząstek na powierzchni (ruch Browna)
Inercja – mechanizm osadzania cząstek > 5 µm. Jest proporcjonalnie powiązana z dynamiką wdechu (patrz mechanizmy depozycji). Jest dominująca formą depozycji w miejscach zmian geometrii drzewa oskrzelowego (np.: część nosowa gardła, ostrogi)
nebulizacja – rodzaj terapii inhalacyjnej, w której wykorzystuje się jeden z typów inhalatorów
obturacja – zaburzenie drożności drobnych  oskrzeli spowodowane skurczem mięśni w ich ścianach. Potocznie skurcz oskrzeli. Walka z obturacją wymaga działania na receptory B2. W licznych chorobach obturacyjnych obturacja jest odwracana.
obwiednia wdechu – graficzna reprezentacja zjawiska wypełniania dróg oddechowych w czasie trwania wdechu. Analizując kształt obwiedni można wyrobić sobie zdanie na temat dynamiki wdechu(WAW), objętości wdechowej (TV), momentu pojawienia się szczytowego przepływu wdechowego (PIF) itp.
roztwór – płyn, w którym lek jest całkowicie rozpuszczony (porównaj: zawiesina)
sedymentacja – proces grawitacyjnego osadzania się cząstek aerozolu. Najefektywniej zachodzi tuż po zatrzymaniu wdechy i w pierwszym momencie fazy wydechowej. zachodzi też w KI
test bronchodilatacyjny (rozkurczowy) – ocena, jak poprawia się drożność oskrzeli po zastosowaniu leku rozszerzającego oskrzela (beta-2 mimetyku) w wyniku działania na receptory B2.
zawiesina – płyn, w którym nierozpuszczalny lek zawarty jest w postaci cząstek stałych