Ważne skróty:

BF – częstość oddechów, liczba pełnych oddechów wykonywanych w ciągu jednej minuty. Wartość BF jest niezależna od stopnia obturacji czyli proporcji fazy wdechowej (IP) do fazy wydechowej cyklu.

RCT – czas trwania cyklu oddechowego, wartość w sekundach powstała z podzielenia 1 minuty (60 sekund) przez liczbę oddechów BF. Czas trwania cyklu oddechowego jest niezależny od stopnia obturacji.

IP%RCT – udział fazy wdechu, proporcja % fazy wdechu w stosunku do czasu trwania cyklu oddechowego. Im większy stopień obturacji, czyli opór stawiany przez drogi oddechowe, tym dłużej trwa faza wydechu, czyli czas niezbędny do wypchnięcia powietrza zalegającego w płucach przez zwężone oskrzela.

TI – czas trwania pojedynczego wdechu. Jest wyliczany z proporcji fazy wdechowej w stosunku do czasu trwania cyklu oddechowego RCT.

TV – objętość oddechowa, objętość spokojnego wdechu, realizowana w czasie oddychania spontanicznie, jednak może być przez pewien czas świadomie modyfikowana od objętości rzędu kilkunastu mililitrów do objętości graniczącej z VC. Bez względu na jej aktualną wartość nie ma możliwości podania aerozolu w porcji większej niż TV.

IE – efektywność inhalacji, związana jest bezpośrednio z TV oraz pośrednio z parametrem AO (przepływem powietrza przez inhalator) poprzez czas TI. Stanowi proporcję (TV/AOTI)*100% (objętości wdechowej w stosunku do objętości produkowanego aerozolu).  Jeśli wartość mianownika ułamka (AOTI) jest większa od podanej w liczniku wartości TV zachodzi zjawisko strat aerozolu w fazie wdechowej. Wartość IE pozwala straty te oszacować procentowo.

VC – pojemność życiowa płuc. Na potrzeby rozważań o aerozoloterapii można przyjąć, ze jest to ilość powietrza w litrach lub mililitrach, którą można pomieścić w płucach od granicy maksymalnego wydechu do granicy maksymalnego wdechu. W przypadku forsownego, dynamicznego oddychania mamy do czynienia z natężoną pojemnością życiową oznaczaną jako FVC.

WAW – wskaźnik akceleracji (przyspieszenia) wdechu mianowany w L/s2 . Jego wartość pozwala ocenić, z jaką dynamiką dokonywany jest wdech.  WAW należy postrzegać w kontekście TV lub VC, czyli naturalnych granic fizjologicznych objętości i pojemności układu oddechowego.
PIF – szczytowy przepływ wdechowy mianowany w L/min.
IP – ciśnienie wdechowe mianowane w Pa lub cm H2O.