Felix, qui potuit rerum cognoscere causas.
inhalacje a geometria dróg oddechowych
Więcej na temat możliwości doboru nebulizatora znajdziesz na przykład tutaj
Wprowadzenie do struktury przestrzennej jam nosa ma na celu uwypuklenie jego roli jako układu filtrującego. Aerozoloterapia dolnych dróg oddechowych prowadzona przez tor nosowy jest dalece dyskusyjna. Poznaj szczegóły budowy jam nosa - wiedzę tę zastosuj do krytyczniej oceny nie tylko nebulizacji ale również dystrybucji aerozolu z atomizerów. Przeanalizuj rozmiar i kształt strumienia aerozolu z atomizera i dokonaj próby oceny jego stosunku do cech anatomicznych jam nosa.
Przeanalizuj schemat stosunków przestrzennych i orientacyjnych wymiarów jam nosa w trzech płaszczyznach odniesienia. Zwróć uwagę na kształt, rozmiary jam nosa oraz odległość ujść zatok od przedsionka nosa. Wyobraź sobie drogę aerozolu w układzie kanałów jam nosa.
Utrwal na tej podstawie słuszne przekonanie, że terapię dolnych dróg oddechowych prowadzić należy z wyłączeniem toru nosowego, czyli inhalując się przez ustnik.
Przekonaj się, że konfiguracja anatomiczna wymuszająca najdalej idącą zmianę kierunku ruchu powietrza i/lub aerozolu ma miejsce w gardle. Taka radykalna zmiana kierunku strumienia zachodzi w gardle na skalę niespotykaną w innych obszarach dróg oddechowych.
Przeanalizuj skutki tego zjawiska zarówno pod względem inercyjnych strat dawki, jak i bezpośrednio z nimi powiązanymi efektami niepożądanym w kontekście powolnych wdechów z KI lub podczas nebulizacji, dynamiki chmury aerozolu z dozownika pMDI oraz szybkiego wdechu z dozownika DPI.
Przypomnij sobie odmienności anatomicznej budowy krtani małego dziecka i osoby dorosłej. Skojarz te różnice z częstością wskazań do terapii ostrej duszności wdechowej u dzieci.
Zapamiętaj, że do terapii tej okolicy dróg oddechowych konieczne jest wykorzystanie innego aerozolu, niż w przypadku terapii oskrzeli, to jest o wysokim MMAD.
Myśl konsekwentnie: przy terapii dolnych dróg oddechowych aerozol o wysokim MMAD nasili w okolicy krtani efekty uboczne terapii inhalacyjnej.
Tchawica i każda kolejna generacja oskrzeli ma swoją średnicę, objętość i pole powierzchni. Przełam nawyk uproszczonego, "jednowymiarowego" postrzegania oskrzeli i płuc! Analizuj sytuację kliniczną nie tylko w aspekcie dynamiki przepływu aerozolu i zjawisk inercyjnych lecz wzbogać swoje myślenie o aspekt głębokości penetracji aerozolu w funkcji jego objętości.
Uświadom sobie konsekwencje wykorzystywania ultra-drobnego aerozolu zależne od wykorzystywanej objętości oddechowej (niskiej TV, TV bliskiej VC). Dokonaj próby skojarzenia wiedzy o MMAD aerozolu i głębokości jego dystrybucji z wiedzą o rozmieszczeniu typów receptorów. Otwórz się na koncepcję dawki przypadającej na jednostkę powierzchni nabłonka oddechowego i inne niewyeksploatowane aspekty terapii inhalacyjnej.