Calculation of the Delivered Dose in Patients Undergoing Nebulized Asthma Therapy
Postrzeganie nebulizacji jako sposobu emitowania określonej masy leku na jednostkę czasu w postaci aerozolu nie jest kontrowersyjne, ponieważ wynika wprost z technicznego opisu sprzętu, w którym objętość zużywanego powietrza oraz objętość zużywanego leku są precyzyjnie opisane1). Podobnie – nie ma konieczności uzasadnienia poprawności twierdzenia, że proces oddychania podlega regułom a parametry oddechowe są mierzalne. Biorąc pod uwagę te dwa aspekty terapii, mianowicie wymierną produkcję aerozolu o znanym składzie oraz wymierne objętości oddechowe, które aerozol przy terapii wypełnia – nie ma teoretycznych przeszkód, by zadać pytanie, w jakiej proporcji aerozol wypełniający drogi oddechowe pozostaje do objętości aerozolu traconego w czasie pracy inhalatora przypadającej na czas wydechu oraz traconego w sytuacji, gdy produkcja aerozolu w czasie wdechu jest wyższa niż możliwość jego poboru objętością wdechową.
Kliknij na obrazek, by pobrać plakat w formacie PDF
Autorzy proponują prześledzenie procesu usystematyzowania pojęć oraz procesu algorytmizacji pozyskiwania wartości parametrów niezbędnych do oszacowania dawek. Na etapach pośrednich (gromadzenia danych) są nimi: wiek pacjenta i masa ciała, z których wyprowadzone są wartości częstości oddychania, czasu trwania fazy wdechowej oraz objętości pojedynczego oddechu. Dokonywany jest również dokładny opis sprzętu i parametrów produkowanego aerozolu. Na etapie wykonawczym, znając cechy stosowanego leku możliwe jest oszacowanie dawki realnie dostarczanej i dawki deponowanej.
1) Stosowanie do celów terapeutycznych inhalatorów opisanych w zakresie kluczowych parametrów jest zdaniem autorów bezdyskusyjne, podobnie jak bezdyskusyjna jest zasada dopuszczenia do użytku medycznego wszelkiej innej, wyłącznie certyfikowanej, aparatury medycznej, sprzętu, materiałów itd., itp.
